Bossche begroting: veel goeds dreigt te verdwijnen

Stel dat thuis aan de keukentafel een man zou zeggen: ‘Schat, we hebben de komende jaren minder te besteden. Mijn voorstel – we halen de kinderen van zwemles, stoppen met het wekelijks koken voor opa en oma en jouw avondstudie zit er ook niet meer in. Maar oh ja, ik koop er morgen wel een sportwagen bij.’ Ik vermoed dat het tot een directe doorverwijzing naar de dokter zou leiden.

Toch is dat precies wat er de komende jaren in Den Bosch dreigt te gebeuren. Aan bezuinigen ontkomen we niet -ook mijn partij had pijnlijke keuzes moeten maken- maar juist dan komt het in de politiek op kiezen aan. Wat is er echt van wezenlijk belang? Hoe kunnen we met minder euro’s toch voldoen aan de opdracht om elkaar in onze stad samen vooruit te helpen?

Wat er volgens D66, VVD, Bosch Belang, Rosmalens Belang en CDA er het meest toe doet zijn helaas de nieuwe sportwagens. De middeleeuwse put op de markt, een nieuw Sint Jansmuseum en het blootleggen van de fundamenten van de oude stadspoort slokken miljoenen op. Tevens wordt onze stad voor 1 miljoen eigenaar van een businessclub in de Maaspoorthallen – waarom dit juist nu een taak van onze stad zou zijn is mij een volslagen raadsel. Het koste wat kost realiseren van deze hobby’s in economisch krappe tijden heeft grote gevolgen voor Bosschenaren. Ik vat ze samen in vier punten:

Minder oog voor elkaar;

Langzaam gaat het beter maar veel stadsgenoten hebben nog steeds moeite de eindjes aan elkaar te knopen of zitten met smart te wachten op een woning of een baan. Voor hen heeft dit stadsbestuur onvoldoende oog. Terwijl de wachtlijsten voor woningen oplopen -en ook de komst van vluchtelingen ons vraagt om tijdelijke woningen te realiseren- zien we hier niets van terug in de plannen. Ook voor het scheppen van banen wordt niet meer dan een paar ton uitgetrokken. Voor de Bosschenaren die zich op het dunne ijs van armoede, sociale problemen en achterstand bevinden is het motto: doet u het maar met minder. Op schuldhulpverlening, sociale raadslieden, zorg en ondersteuning door welzijnswerk en sociale wijkteams wordt flink gekort. Dit onder het motto dat het ‘doelmatiger en efficiënter’ moet kunnen – niet omdat de nieuwe manier van werken nu al goedkoper is. En dus vraagt het stadsbestuur van de toch al zwaar belaste mannen en vrouwen in de nieuwe wijkteams om een tandje bij te schakelen Veel te vroeg, en met als risico dat mensen die zorg en ondersteuning nodig hebben niet goed geholpen kunnen worden.

Een kaalslag op ontspanning, kunst en cultuur;

Alles van waarde is weerloos wordt weleens gezegd. Als het over ontspanning en cultuur gaat is dat helaas maar al te waar. Dierenparkjes en hertenkampen waar duizenden kinderen met hun ouders en grootouders de beestjes voeren staan te verdwijnen. De broodnodige renovatie van het strandpaviljoen bij de Zuiderplas staat nog altijd niet in de boeken. De bibliotheek waar vier op de tien Bosschenaren lid van is en waar velen dagelijks studeren moet gedwongen en ongewenst verhuizen. Op kunst en cultuur is het kaalslag. Ja, meer flexibel inzetbaar geld voor nieuwe initiatieven is nodig, bestaande subsidies moeten gekort. Maar dan wel vanuit een visie op wat kunst en cultuur bijdraagt aan onze stad en met slimme keuzes en overleg met betrokkenen. Dat is iets anders dan de botte bijl in o.a. de Azijn- en de Verkadefabriek, de Toonzaal, het Makershuis, Babel en de Muzerije zetten. En voor het schrappen van de kennismaking met kunst en cultuur voor jonge kinderen (door bijvoorbeeld de schoolvoorstellingen op de basisscholen) heb ik maar een woord: oliedom. Ontspanning, kunst en cultuur horen er immers voor iedereen te zijn. En dat begint zo jong mogelijk.

De rekening bij wie ‘m niet dragen kan;

Sportwagens kosten geld. En ook de bezuinigingen vragen om een ingreep. Dit stadsbestuur kiest ervoor om die lasten neer te leggen bij Bosschenaren die vaak juist een steuntje in de rug verdienen. Wie arm, chronisch ziek, of eenzaam is levert in. Wie hard werkt in een sociaal wijkteam of in de schuldhulperverlening krijgt te maken met veel te vroege ‘efficiencymaatregelen’ die zorg en ondersteuning onder druk zetten. Sporten en bewegen wordt duurder en marktkooplieden die een kraam willen met de carnaval krijgen zelfs te maken met een verhoging per standplaats van 242 procent. Deze worden voortaan per opbod aan de hoogste bieder verhuurd. De crisisreserve voor sociale woningbouw van een kwart miljoen wordt opgesoupeerd maar niet aan nieuwe huizen. De rekening valt kortom ten laste van de samenleving en van wie ’t lastig heeft.

Belasting op sporten en bewegen;

Kost gaat voor de baat uit. En dus investeerden we altijd in elkaars gezondheid, ontmoeting en ontspanning via betaalbaar sporten en bewegen. Dat wordt fors duurder doordat clubs flink meer geld moeten betalen voor het huren van banen en zalen. Sport voor de Bosschenaren die arm, chronisch ziek of eenzaam zijn wordt geschrapt -300 stadsgenoten maken daar nu gebruik van -en het geld wat men overheeft voor sporten voor arme jongeren wordt cynisch genoeg gekort op het armoedebudget voor hun ouders. De honderden ouderen die gezamenlijk bewegen zien de eigen bijdrage stijgen met maarliefst zestig procent (tot 140 euro). Het jaarlijkse aan te leggen kunstgrasveld voor voetbalclubs wordt vanaf 2016 geschrapt. De honderden Bosschenaren op de wachtlijst moeten nog een paar jaartjes geduld hebben.

Dat alles kan heel anders. In lastige tijden koop je geen sportwagens maar bekommer je je om de mensen op de achterbank. Miljoenen aan investeringen in stenen kunnen probleemloos geschrapt om mensen uit de wind te houden. En wat dan nog tekort schiet vraag je aan mensen die dat kunnen dragen. Aangezien we bij de gemeenten horen met de allerlaagste bijdrage op koopwoningen kunnen we met een schijntje chronisch zieken, ouderen en minima ontzien (3 euro extra per jaar van gezinnen met woningen tot 3 ton, 22 euro extra per jaar voor gezinnen met een woning boven de miljoen).

Gebeurt er dan niets goeds? Natuurlijk wel. Dat de school voor speciaal onderwijs ‘de Rietlanden’ een nieuw gebouw krijgt en we onze stad sterker maken met een Bossche universiteit verdient lof. En niets minder. Maar de samenvatting van deze begroting doet me denken aan het refrein van een beroemd liedje van Yoni Mitchell.

Oh no, don’t it always seem to go,

That you don’t know what you’ve got

‘Till it’s gone.

Veel wat goed is staat op het punt te verdwijnen. De Bossche PvdA zal daarom het voortouw nemen in het opstellen van een alternatieve begroting.

Ik hoop dat u ons daarbij steunt.

Wat er verdwijnt:

Herten en dierenparkjes | Tientallen euro’s hogere bijdrage bewegen voor ouderen | Einde bewegen voor eenzame mensen en chronisch zieken | Extra belasting op sporten | Korting van het armoedebudget | Gedwongen verhuizing bibliotheek | Kinderen niet meer kennis laten maken met kunst en cultuur |

Wat u daarvoor terugkrijgt:

Een nieuw museum over de Sint Jan | Put op de markt | Aanschaf businessclub van 1 miljoen | Opgraven fundamenten stadspoort |