Door op 8 november 2016

PvdA Den Bosch zal blijven vechten voor een ongedeelde samenleving

Bijdrage aan het begrotingsdebat

Voorzitter,

We leven in een tijd van toegenomen polarisatie. De verhoudingen in de samenleving verharden en verruwen. Mensen zoeken minder vaak de dialoog of het debat. Zij staan meer en meer met gebalde vuisten tegenover elkaar in plaats van zij-aan-zij of schouder-aan-schouder. Wij zien dat in lokaal, nationaal en internationaal verband. Bijvoorbeeld als het gaat om de opvang van vluchtelingen en de huisvesting van statushouders – vandaag nog in de krant de bekladding van een woning aan de Loekemanstraat helaas – de Brexit en zeker ook tijdens de race naar het witte huis die vandaag beslecht wordt. Het antwoord op de toenemende controverse is niet eenvoudig. De kern is wat de PvdA betreft dat bevolkingsgroepen elkaar weer weten te vinden. Dat mensen in gesprek gaan met elkaar in plaats van elkaar mijden. Dat mensen elkaar opzoeken en ondersteunen in plaats van elkaar afvallen. Dat we insluiten in plaats van uitsluiten. Dat we ervoor zorgen dat iedereen mee kan doen en kansen krijgt.

De politiek kan en moet daar het voortouw in nemen. Ook in de Bossche samenleving. Gelukkig staan we er in dit land en in deze stad relatief goed voor. Dit college heeft de financiën netjes op orde. Dat biedt perspectief en hoop op verandering en vooruitgang. Ook voor de groepen die er niet goed voor staan in deze stad.

Maar is die hoop terecht? Boven de begroting die nu voorligt, staat: ‘een jaar van doorpakken en oogsten.’ Dat klinkt prachtig. De vraag is: wat wordt er geoogst en vooral: wie gaan er oogsten?

• Niet degenen die na jaren ondernemerschap of een mooie carrière in de bijstand zijn beland en nu snoepjes mogen inpakken bij Weener XL;

• Niet degenen in de bijstand die hun talenten beter zouden kunnen ontwikkelen in een buurtwinkel of –bedrijf, maar daarvoor de kans niet krijgen;

• Niet de circa 3000 kinderen in deze stad die in armoede leven;

• Niet de mensen die helemaal geen recht hebben op een ww-uitkering of de bijstand. De zogenaamde NUG-gers, die nog steeds amper in beeld zijn;

• Niet al die mensen in een huurwoning die elk dubbeltje omdraaien maar niet kunnen rondkomen omdat de woonlasten simpelweg te hoog zijn;

• Niet de inwoners van Nuland die al jaren wachten op een huurwoning en op seniorenwoningen;

• Niet al die jongeren in de stad die switchen tussen wonen bij hun ouders, anti-kraak of logeren bij vrienden omdat er ook na zes jaar wachten nog geen huurwoning voor ze is;

• Niet die bijzondere doelgroepen, zoals psychiatrisch patiënten, dak- en thuislozen en verslaafden die in de knel dreigen te komen op de woningmarkt;

• Niet die bewoners van de Ertveldplas die net hun 50-jarig feestje hebben gevierd, maar nog steeds niet weten hoe het verder moet;

• En ook niet al die culturele instellingen in de stad die in onzekerheid verkeren over hun toekomst: de Bosch Parade, het Grafisch Atelier, het Bosch Decor Collectief, de Muzerije, de bibliotheek, Bureau Babel, theater Matzer.

En zo kan ik nog wel even door gaan. Natuurlijk zijn er ook groepen in deze stad die wel profiteren van het beleid van dit college. Ik verwees er al naar in de commissie BZ, in de nieuwe nota citymarketing staat het namelijk klip en klaar: koopkrachtige bezoekers, groeikrachtige bedrijven, doorstarters in carrière of op de woningmarkt, bollebozen: dat zijn degenen voor wie dit college de deuren wagenwijd voor open zet. De bovenkant van de samenleving dus. Mensen met een goed gevulde portemonnee en mooie vooruitzichten. De investeringen van dit college – zowel materieel als immaterieel – sluiten daar ook op aan. Er gaat veel geld en aandacht naar citymarketing en naar het bedrijfsleven. Naar kansrijke studenten en ondernemers. En ook naar cultuur. Maar dan alleen als er -historie achter staat. De put, de Pieckenpoort, het Sint-Jansmuseum en wie weet ook nog een erfgoedmuseum.

Maar wat als je jong bent en innovatief? Wat als je kunstenaar bent of creatieveling? Als je de Jeroen Bosch bent van deze tijd? Wat als een goed betaalde baan of koopwoning niet bereikbaar voor je is? Wat als je de pech hebt in de bijstand te zitten? Met hoeveel respect word je dan bejegend? Word je überhaupt gehoord door dit college?

De PvdA maakt zich zorgen over de diversiteit in deze stad. We dreigen te verworden tot een mono-cultuur. Een samenleving waarin sommige mensen en groepen – ik noemde ze net al – het nakijken hebben. Dat is niet wat de PvdA wil. Wij streven naar een stad waar plek is voor iedereen. Waar voor iedereen perspectief en hoop is op verandering en vooruitgang: jong en oud, rijk en arm, zwart en wit.

obama-hope-poster Vandaag draait het in het internationale nieuws om de Amerikaanse presidentsverkiezingen en om de vraag wie het witte huis zal betreden: Hilary Clinton of Donald Trump. Daarmee komt een einde aan de regeerperiode van misschien wel een van de meest memorabele presidenten van Amerika: Barack Obama. Ik sluit graag af met de woorden die hij uitsprak tijdens zijn overwinningstoespraak in januari 2008:

“Hoop is datgene in ons, dat volhoudt, ondanks alle bewijzen van het tegendeel, dat iets beters ons te wachten staat als we moed hebben daarnaar te reiken, om ervoor te werken en om ervoor te blijven vechten.”

PvdA Den Bosch hoopt op een ongedeelde samenleving en zal daarnaar blijven reiken en daarvoor blijven werken en daarvoor blijven vechten.