De normaal verre buur die opeens een goede vriend is. Samen zingen, samen bouwen en blazen, samen leut en gein maken. Het glas heffen op het leven. Het leven vieren mét elkaar. Zonder rang of stand. Dat is ons Oeteldonk. Drie prachtige dagen per jaar.
De kater op Aswoensdag kennen we allemaal. Knillis is begraven. Het feest der feesten is ten einde. We happen nog een harinkje en voor je het weet keren we weer terug naar het dagelijks chagrijn. De dagen waarin we vaak niet met elkaar, maar over elkaar praten. De dagen waarin we vloeken op de baas, het weer én die verre buur.
Ook wij weten dat ’t niet kan en dat ’t niet zo zou moeten zijn. Het feest der feesten hoort drie dagen te duren en niet langer. Maar toch – 365 dagen saamhorigheid. Omkijken naar die ene Oeteldonker die met een stuk in de kraag op straat ‘unnen klets’ dreigt te vatten. Een biertje halen als je elkaar per ongeluk een douw geeft in de kroeg. Minder korte lontjes. Met elkaar spreken en niet over elkaar. Elkaar gedag zeggen op straat en in de trein. Samen lachen en het leven vieren.
Als we daar nou eens als goed voornemen op Aswoensdag de helft van vasthouden. Wa un fist zou dè zijn war?
Sjef Ipskamp – Koninklijke Harmonie & Grand gala du Kwek en #26 PvdA
Nadine Tervoort – CV Bende Gek en #17 PvdA
Daan Schouten – Oeteldonkse Geminteraod en #11 PvdA
Desiree Coense – CV Ons Eigen Heike en #4 PvdA