Mijn jongste zoon is inmiddels 18 en gelooft niet meer in Sinterklaas. Voor mij is het heerlijk avondje dus vooral een herinnering aan vroeger tijden. Oké, ik heb een paar chocoladeletters bij de open haard gelegd, maar met al die uithuizige zoons besloot ik om het gedicht voor het hele gezin maar gewoon op de gezinsapp te plaatsen. Wel zo makkelijk.
Maar veel kinderen kennen geen heerlijk avondje. Ze groeien op in armoede en dat komt ook in onze gemeente voor. Het Brabants Dagblad schreef er over op de ochtend van 5 december en zelfs op de voorpagina. “Hun leven verbetert pas echt als ze het thuis beter krijgen, blijkt uit onderzoek.”
In die zin is onze sinterklaasactie natuurlijk een druppel op een gloeiende plaat, maar wat een enthousiasme en energie zag ik de afgelopen dagen in onze afdeling.
Het idee voor de actie ontstond zondagochtend in app-groep AGITPROP. In de groep zitten 6 personen en een aantal van hen weet zelfs nog niet wat AGITPROP precies betekent. Dat maakt niet uit want een mooi plaatje en een gedichtje waren zo gemaakt. Het plaatje werd vervolgens gepost op Facebook en in een andere app-groep, namelijk in de kandidatengroep van de #GR2018. De aanmeldingen kwamen binnen via Facebook-chat en ook via betrokken Bosschenaren zoals juffen uit het basisonderwijs die een aanmelding deden voor een gezin dat zij kenden.
Een aantal mensen trok de portemonnee en op woensdagochtend kwamen leden bij elkaar om kadootjes te kopen, te sorteren, in te pakken en klaar te leggen voor het heerlijk avondje. Een winkelier sponsorde strooigoed en chocoladeletters.
Ik was zelf gewoon aan het werk, maar toen ik om 16.30 op het afgesproken adres arriveerde stonden daar 9 jutezakken voor 9 gezinnen, keurig gemerkt. In iedere zak twee, drie of meer kadootjes, afhankelijk van het aantal kinderen in het gezin. 24 pakjes in totaal. Ook lagen er pietenpakken klaar en voor ik het wist deed ik voor het eerst van mijn leven mee aan deze nationale verkleedpartij.
Natuurlijk waren er ook negatieve geluiden te horen over onze actie. Zo bromde iemand: “Dit begint op ouderwetse liefdadigheid te lijken. Volgens mij zijn ferme anti-kapitalistische statements meer op hun plaats”. Iemand anders had het over een racistisch kinderfeest en op de AGITPROP-groep kwam er een goed advies: “Geen kinderen in beeld, wel de (voor)pret.” Omroep Brabant wilde komen filmen maar dat sloegen we beleefd af. Deze actie ging niet om media-aandacht en propaganda, maar gewoon om ons als PvdA op te stellen als een actieve, enthousiaste groep mensen die niet alleen in de raadszaal, maar ook daarbuiten actief is om het leven een beetje mooier te maken voor onze inwoners. Midden in de samenleving!
In een auto scheurden we door de stad. Drie Pieten en een heuse vrouwelijke manager, want die hebben we bij de Bossche PvdA.
We reden naar Boschveld en kwamen in West, in de Hambaken, in Hintham, in de Graafsewijk en de Gestelse buurt om te eindigen langs de Zuidwillemsvaart. Op het eerste adres was ik nog wat onwennig, maar gaande de rit groeide ik in mijn rol en kon ik de domme PIETer Paul een paar keer vermanend toespreken. Hij dacht steeds dat de pakjes voor papa of mama waren, maar de kinderen konden veel beter lezen welke namen er echt op de pakjes stonden.
Om 8 uur zat de klus er op en met een blij gemoed fietste ik naar huis. De schmink was snel van mijn gezicht, maar de glimlach verdween niet.
Ik was blij en trots. Trots op al die vrijwilligers en sponsors die deze actie mogelijk maakten.
Want #denboschdatzijnwijsamen
