Vijf vragen aan…. Joke van der Beek

Je bent oud-bestuurder in onze gemeente. Hoe kijk je heden ten dage naar de lokale politiek?

Het is een groot verschil of je onderdeel bent van de lokale politiek of dat je daar zoals ik nu al 20 jaar als ”buitenstaander” tegen aan kijkt. Kom ik op het Stadhuis of in het Stadskantoor dan voelt het altijd nog heel vertrouwd aan. Dat is en blijft leuk.

Ik vond het wethouderschap (het werken in de politiek) heel verslavend en boeiend. Ik was er eigenlijk altijd mee bezig. Als je me wakker had gemaakt en een vraag had gesteld over beleid, welk onderdeel ook, dan had je feilloos antwoord gekregen.

Zo kijk ik er als buitenstaander niet tegen aan. Eigenlijk weet ik, zelfs als trouwe krantenlezer weinig. Zou ik er meer vanaf willen weten dan zou ik me veel meer moeten inspannen. Commissies moeten volgen. Af en toe de stukken lezen. De website uitpluizen.

Politiek houdt mijn grote belangstelling maar dat geldt voor meer dan voor de lokale politiek en ik heb andere prioriteiten gekregen.

Je was betrokken bij het Sociaal Woonakkoord dat onlangs is afgesloten. Wat was je rol en ben je trots op het resultaat?

Het werk als onafhankelijk voorzitter van het Stedelijk Huurders Platform doe ik met veel plezier. Sinds het invoeren van de nieuwe huisvestingswet hebben we (huurders, corporaties en de gemeente in de persoon van de wethouder en ambtenaren) een nieuwe werkwijze ontwikkeld. In de nieuwe wet hebben de huurders veel bevoegdheden bij gekregen.

Op plaatselijk niveau werken we op basis van gelijkwaardigheid samen en probeerden we te komen tot collectieve afspraken over woningtoewijzing, armoede beleid, prestaties.etc. De drie partijen zijn natuurlijk niet gelijk. Huurders zijn vrijwilligers en geen professionals. Als huurders behartigen we de belangen van huurders.

De positie van de gemeente en de Corporaties is totaal anders. Toch is het een verdienste van alle drie de organisaties dat we gemeenschappelijk optrekken. We zijn best trots op deze werkwijze. We hebben zeker niet altijd onze zin gekregen op onderdelen van beleid. Wij vinden bijvoorbeeld dat er te weinig nieuwbouw wordt gepleegd. Maar er zat niet meer in. We zijn voor nu akkoord gegaan en volgend jaar zijn er nieuwe kansen als de monitor geen bevredigende resultaten laat zien. Om een voorbeeld te noemen: Wordt de wachttijd voor urgent woningzoekenden of spoedzoekers nu korter of blijft de wachttijd veel te lang, zoals in 2015.

Je zit in de Raad van Toezicht van het Koning Willem I College. Wat kun je daar over zeggen?

Met veel plezier ben ik naast het voorzitterschap van het SHP, lid van de Raad van Toezicht van het Koning Willem I College. Een ROC waar we trots op kunnen zijn als stad. Al drie jaar op een rij: Het beste grote ROC van Nederland. Ik ben gekozen op voordracht van de Ondernemingsraad van het Koning Willem I College, een hele eer.

PvdA Den Bosch maakt geen deel uit van de coalitie en voert oppositie vanuit drie centrale waarden: vooruitgang, solidariteit en bestaanszekerheid. Hoe kijk jij daar tegen aan?

De drie waarden van de Bossche PvdA zijn voortreffelijk gekozen: Vooruitgang, Solidariteit en Bestaanszekerheid.

We leven eigenlijk in een post-liberale samenleving, Als ik het mag zeggen in mijn eigen woorden: We leven in een harde, zwaar kapitalistische samenleving. Dit spoort niet met waarden als solidariteit en bestaanszekerheid. We mogen erg blij zijn dat de corporaties en de gemeente een armoedebeleid voeren. Als je het niet redt in deze samenleving ben je eerder een loser dan iemand die compassie verdient en solidariteit. Dat geldt ook voor bestaanszekerheid. Dat is geen vanzelfsprekendheid meer voor mensen en zeker niet voor de meest kwetsbaren. Mensen zijn bang voor het verliezen van hun baan. Wat is er voor een vangnet? Niet veel meer.

Met vooruitgang kan je meer mensen in de stad helpen. Een stad moet zich ook ontwikkelen. Stilstand betekent achteruitgang en verlies aan inkomen. Maar de keuze waarin je vooruitgang wilt boeken en met welke waarden je dat wilt bereiken moet als eerste vraag beantwoord worden.

Je bent geboren in 1938, maar nog steeds heel erg actief. Wat zijn de belangrijkste lessen die je hebt geleerd van het ouder worden?

Tsja, hoe wijs ben ik geworden door het ouder worden. Daar moet ik altijd even over nadenken. Zelf merk je niet zo dat je verandert. Je blijft eigenlijk wie je bent.

Ik kan me vreselijk druk maken over de grofheid van mensen tegen vluchtelingen of asielzoekers.

Waar blijft onze regering in het stelling nemen tegen deze grofheid.

Als ik langer nadenk, en dat zou ik vroeger misschien niet gedaan hebben, dan denk ik ook dat er tegelijkertijd ontzettend veel mensen zijn die hun hand uitsteken naar de vluchtelingen en hen graag willen helpen. Er gebeuren ook hele positieve dingen. Mensen zoeken verbinding met elkaar. Zijn niet allemaal uit op meer gewin of met het behartigen van hun eigen belangen. Maar willen betekenis geven aan hun leven.

Dat is mooi en dat relativeert de grofheid en liefdeloosheid van anderen. Zo wil ik nog wel ouder en wijzer worden.

Volgende keer in vijf vragen aan….. Nanne Scholtens