Vijf vragen aan… Rebecca Slotboom
Je bent sinds 2016 weer lid van de PvdA, maar je was het eerder ook. Hoe zit dat precies en waarom ben je teruggekomen?
Ik ben nu 31 en ben mezelf 10 jaar geleden gaan oriënteren op een politieke kandidatuur. In 2008 ben ik lid geworden van de PvdA in Tilburg. In die tijd een afdeling die nogal hiërarchisch van aard was en jongeren weinig ruimte gaf in de voorhoede terwijl er wel grote thema’s speelden in de stad. Een stad waar een diepe kloof ontstond tussen praktisch en intellectueel geschoold en vooral tussen culturen. Ik vond het lastig aan de zijlijn toe te kijken terwijl rechts populisme grond aan de voeten kreeg en de ontevredenheid in de stad toenam. Ik wilde daarom niet wachten totdat een groep oude mannen vond dat ik zover was en ben zelf actief aan de slag gegaan. Nu, jaren later, heb ik mijn vertrouwen weer terug gekregen in de PvdA. Ik zie nu een partij die openstaat voor kritiek, die jongeren en andersdenkenden de ruimte geeft en minder hiërarchisch is. Je ziet dat in het feit dat zowel het landelijke partijbestuur als de directie mij nauw heeft betrokken bij de coaching van kandidaat kamerleden, bij de interne reorganisatie die nu gaande is en bij out of the box projecten. Dat is gaaf. Ik voel me nu gezien en gewaardeerd in plaats van klein gehouden.
Je woont sinds 2014 in Engelen. Er waren veel inwoners uit Engelen bij de gemeenteraadsvergadering van 9 mei die boos waren op het windmolenpark. Lisette van der Swaluw schreef er een blog over. Wat proef jij hier van en wat had de gemeente beter moeten doen?
Als inwoner van Engelen had ik meer van de politiek verwacht. Ook van onze eigen partij. Ik had graag gezien dat de oppositie scherper was geweest op de communicatie met bewoners. Dat de coalitie was gedwongen tot ingebouwde evaluatie momenten ten aanzien van het windmolenpark. Ook na start van het park. De keuze voor het openstellen van de inzage in het najaar stak bij de bewoners. Evenals de 2 km grens die is gesteld voor het versturen van brieven over de ontwikkelingen. Uiteindelijk gaat het de gehele wijken rondom aan en niet een paar straten. Wat je ziet is dat de ambtelijke organisatie vanwege deadlines van subsidieaanvragen onder tijdsdruk er het beste van heeft willen maken, dat heeft de communicatie tekort gedaan. Ik heb mezelf daarom nu aangeboden om in de werkgroep zitting te nemen ‘Communicatie & Participatie’ waar wijk- en bestuursraden samen met de initiatiefnemers van het park en andere leden scherp blijven op communicatie met de omgeving. Dat vind ik heel belangrijk: Dat ook straks de communicatielijnen open blijven. En niet alleen voor de bühne om nu een park er doorheen te krijgen.
Je wilt graag als signalator van onze partij in Engelen optreden. Met welke typische sociaal-democratische thema’s denk je dat we ook in Engelen weer wat mensen achter ons kunnen krijgen?
Ik ben zelf landelijk georiënteerd qua politiek en qua inzet voor de partij, maar daarnaast ben ik natuurlijk ook gewoon een bewoner in het dorp. Als bewoner zie en hoor je veel. Dat geef ik graag mee aan de zittende raadsleden in Den Bosch. Dorpen worden zowel in stedelijke als landelijke politiek snel vergeten. De aandacht gaat lokaal toch sneller naar de binnenstad of achterstandswijken en landelijk naar randstedelijk gebied. Zeker als het gaat om Engelen, toch een welvarend dorp ‘waar het wel loopt’, zullen thema’s hier sneller blijven liggen. Dat is niet per se terecht. De voorzieningen zijn onder de maat voor het aantal inwoners hier in Engelen. Ook hier is eenzaamheid, ook hier is behoefte om fatsoenlijk te pinnen, om openbaar vervoer te hebben dat betrouwbaar is. Ik heb om die reden in Engelen ook geholpen met het opzetten van de wijkbus. Het moet namelijk niet zo zijn dat de kwetsbare mensen in Engelen over het hoofd worden gezien.
Op 30 juni is er een biebdebat over Vrouwen in de Politiek. Vind jij ook dat er meer vrouwen de politiek in zouden moeten gaan?
Voor Anne de Rooij (bestuurslid landelijke PvdA) help ik nu mee met haar project ‘Meer vrouwen in de raad’. Ik vind het ontzettend gaaf dat ze dit doet. Voor mij is een goede balans van mensen in een politieke voorziening heel erg van belang. Dat gaat voor mij verder dan het vrouw/man zijn, en meer over een diversiteit qua karakters en achtergronden. Vaker is het beeld van de man van in de 50 die wit is toch nog steeds dominant. Ik zou het liefst zien dat in het werkveld de zorg en het onderwijs ook meer uitgebalanceerd is. ‘De vrouw’ is geen superieur wezen. Het gaat om de balans. In mijn politieke coaching leer ik vrouwen vooral om hun vingertje thuis te laten en een achtergestelde toon ook. Ik zie te vaak vrouwen die de politiek in duiken met een extreem feministisch profiel of in elk geval de behoefte om dat krampachtig uit te dragen. Vanuit mij dus vooral een oproep aan relaxte vrouwen die ok met hun vrouw zijn zijn en op inhoud willen excelleren.
Je bent in verwachting. Wanneer verwacht je de kleine Slotboom en wat zijn jouw wensen voor hem of haar in onze mooie gemeente?
Onze Slotboom verwachten we mooi in het politieke reces. Alsof het zo besloten is. Dat is voor ons beiden namelijk erg fijn. Mijn man is lobbyist en woordvoerder voor diverse organisaties binnen het maatschappelijk middenveld en heeft dan ook meer tijd om handen. Qua wensen voor onze zoon moet ik zeggen dat ik erg te spreken ben over de mogelijkheden in Den Bosch. Zeker in de omgeving waar wij wonen. Er is veel keus qua scholen, we hebben een geweldige huisarts in Engelen, het JBZ dat kwaliteit levert en diverse mogelijkheden tot opvang in de buurt. Van 24 uurs tot agrarisch en lieve gastouders in Kruiskamp. Qua opvoeding ben ik dus totaal niet ontevreden. Wat ik wel mis in Den Bosch is ruimte voor ondernemerspower. De Gemeente Tilburg durft op dat gebied meer. Jonge ondernemers krijgen daar meer kansen en er is meer ruimte voor creativiteit. Hier mis ik dat soms. Den Bosch blijft voor mij een stad van tussen de lijnen. Dat is fijn als bewoner: Altijd opgeruimd, netjes, projectontwikkelaars die geen blokkendozen neer mogen zetten zoals in Tilburg wel gebeurt, alleen soms is het mij wat te braaf en mis ik dat rauwe randje. Ik hoop dus vooral dat Den Bosch niet altijd de rode corduroy broek met een polo blijft 😉
