Vijf vragen aan… Renske van der Heijden

Dit keer stelde ik vijf vragen aan Renske van der Heijden. Lees over haar bedrijf MultiMediaMonster, over de PvdA en waarom u naar de ALV van 23 november moet komen.

Jouw bedrijf heet MultiMediaMonster. Vertel er eens iets over?

Haha leuke vraag. Waar moet ik beginnen? Ik heb in de afgelopen 20 jaar nogal wat werkgevers achter me gelaten, wat niet geheel vreemd is in mijn vakgebied. Ontwerp, vormgeving en ontwikkeling. Ik ging meestal op zulke goede voet weg dat ik altijd wel weer opgezocht werd door oud-werkgevers of oud-collega’s, met verzoeken tot logo’s, websites, huisstijlen enz. Jaren heb ik dat via een VAR kunnen doen, maar toen de aanvraag opliep besloot ik om het officieel te maken.

En dat gebeurde op 30 april 2013, de dag dat CERN 20 jaar eerder de WWW-software openstelde voor publieke toegang waardoor het internet vandaag is zoals het is …

De naam … Dat was even nadenken geblazen. Toevallig lag mijn HBO diploma multimedia op de bar, daarnaast mijn telefoon met als achtergrondplaatje koekjesmonster … Hopla. MultiMediaMonster was ontstaan … Een naam die echt bij mij past omdat ik vind dat het allemaal wel wat minder serieus mag. Wat meer Jip en Janneke. Begrijpbaar en leuker. Sommige concullega-bedrijven zorgen ervoor dat mijn vakgebied soms zo ontoegankelijk wordt door gebruik van moeilijke taal en overhippe accountmanagers met moeilijke vragen om prijzen op te kunnen voeren. Daar hou ik niet van. Ik hou van eerlijkheid, authenticiteit, openheid en transparantie.

Hoe lang en waarom ben jij lid van de PvdA?

Officieel? Sinds eind 2013 ongeveer. Het is de ‘schuld’ van Pieter Paul :). Vanuit die vriendschap is mijn betrokkenheid officieel geworden. Hij kan nogal overtuigend zijn. Den Bosch (en hij dus ook) zat op dat moment aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen en PP besloot zelf een poster te ontwerpen hahaha. Tja … no offence maar … ehm … ik denk dat ik hier gewoon geen uitspraken over moet doen. Na een kleine bemoeienis van mijn kant kwamen dus al snel de vragen “ow maar kun je dan ook even …” en voordat ik het wist was ik meegetrokken in het traject van posters, flyers, T-shirts en social media. Een lidmaatschap kon dus gewoon niet uitblijven.

Ik vind het echt geweldig om deel uit te mogen maken van deze club. Ik ben ook opgegroeid als PvdA-voorvechter. Mijn moeder stemde altijd al op de partij en ze heeft mijn zus en mij opgevoed met een zeer grote sociale insteek. Gelijkheid, sociale rechtvaardigheid en solidariteit. Ik kan me nog herinneren dat ik 4 á 5 jaar oud was en al op mijn eerste demonstratie tegen kruisraketten stond. Dat gevoel vergeet ik nooit meer. Vechten voor dat waar je in gelooft. En dat met zo ontzettend veel mensen tegelijkertijd … een energiebom.

Hoe kijk jij, ook vanuit jouw professionele achtergrond naar de landelijke lijsttrekkersverkiezing binnen onze partij?

Mijn persoonlijke visie hierop is vrij simpel. Alsof we nog niet genoeg te kiezen hebben ;). Ik blijf hierin achter Samsom staan. Niet omdat de verschillen zo groot zijn maar omdat ik vind dat we niet kunnen zien hoe de situatie achter gesloten deuren is gegaan in de afgelopen jaren. Ik heb er vertrouwen in dat hij geknokt en gevochten heeft voor dat waar we als partij voor staan. Het is net als met een bokswedstrijd, je wint én verliest rondes. En soms is het simpelweg verstandiger te incasseren en een ronde later pas vol erin te gaan. Choose your battles wisely.

Ik vind dat Diederik zich zeer goed staande heeft gehouden de afgelopen jaren gezien de tegenstander die hij had. Hier was geen gelijkheid. Dat dat niet zonder kleerscheuren is geweest lijkt me logisch, we hebben allemaal moeten incasseren. Van daaruit lees ik vaak woorden als “loze beloftes” en dat vind ik zo raar. Het gaat niet om beloftes. Dat is wat de samenleving ervan heeft gemaakt. Het gaat om standpunten en dat er iemand is die het gevecht levert om ze waar te “kunnen” (niet moeten) maken. Maar ik vertrouw erop dat hij het meeste eruit heeft gehaald wat mogelijk was. Zo iemand wil ik graag nog een keer voor me laten vechten want ik weet dat hij blijft staan. De beloning die ik kan geven is ‘steun’.

Maar nogmaals, de verschillen zijn op het eerste oog minimaal en de standpunten van de partij zijn nog steeds mijn standpunten. Dus wat het ook gaat worden: we gaan ervoor.

Professioneel vraag ik me af of de interne ‘concurrentie’ een positieve of negatieve impact gaat hebben. Zowel op de bestaande of nieuwe achterban. Mensen zijn mogelijk ten eerste al een beetje keuze-moe. Daar moet echt voor gewaakt worden. Zolang de vraagstelling duidelijk blijft, dus “wie wil jij dat straks voor jou het woord voert?” en niet “wie gaat de concurrentie strijd winnen?”. Het zou duidelijk moeten zijn dat het gaat om keuze-vrijheid en niet keuze-verplichting.

Ik zou het professioneel wel mooi vinden wanneer ze samen alle gesprekken aangaan, dus niet de verschillen maar de overeenkomsten benadrukken. De leus is tenslotte “samen staan we sterker”.

Wat vind jij van de spreuk “Den Bosch dat zijn wij samen” en van onze waarden Vooruitgang, Bestaanszekerheid en Solidariteit.

Het is een kern-rakende spreuk en de waardes zijn erg idealistisch voor de meeste mensen. Ik vind dat de uitvoering ervan niet alleen bij een politieke partij vandaan moet komen. Wij zijn de aanspoorders, de richtinggevers. Maar de daadkracht is nog gebrekkig. We zitten allemaal nog een beetje binnen op de bank te wachten op dat “samen”, alsof het iets is wat van buitenaf moet komen. Terwijl je het zelf in de hand hebt om iets te doen. Er is een groot gebrek aan motivatie, ik hoop dat ik zelf altijd mensen een beetje weet te motiveren. Kom van die bank en laten we samen zorgen voor onze eigen vooruitgang, bestaanszekerheid en solidariteit. Met je straat, je wijk, je stad, je provincie … en je land. Maar begin klein. We hebben allemaal zaken met elkaar gemeen en als we die nou eens gaan delen. Doe even boodschappen voor die buurvrouw die oud en slecht ter been is. Leg eens met je buren 2 euro in, koop die pot verf en knap die walgelijke muur op waar jullie je al jaren aan ergerden. Drink gewoon eens een kopje koffie met je buren en vraag eens hoe het nu met ze gaat. Het kost je nauwelijks of niks en het levert het onbetaalbare op. Blije gezichten, die kriebel in je buik. Die achterdeur moet weer open zonder bang te zijn dat je tv gestolen word.

Ik doe dit al jaren. Groot en klein. Beginnend bij mijn familie, Spieren voor Spieren (Wintertijd-challenge), tot aan de Kledingbank (de Waslijn), kleine ondernemers in de binnenstad die het moeilijk hebben … gewoon wat er op mijn pad komt. En zij helpen mij. Maar ja … ik ben dan ook wel uber-idealistisch! In een goede combinatie met realistisch. 🙂

Tijdens de ALV op 23 november krijgen alle aanwezigen een cadeautje. Kun je er zonder al te veel te verklappen toch iets over vertellen.

Hihi. NEE! Als je het wil weten (en krijgen) moet iedereen maar gewoon komen! 🙂