#Doesmeer

Door Pieter Paul Slikker op 14 mei 2019

Voorzitter,

Hoe gaat het met de 154.220 zielen die onze gemeente rijk is – individueel en als gemeenschap? En wat mogen zij van ons verwachten, gezien waar wij nu staan, met het oog op de toekomst? Het zijn die vragen die we onszelf en elkaar vandaag moeten stellen nu we de plannen voor het derde jaar van deze coalitie beoordelen.

Laten we met het positieve beginnen. Uit de vorige week verschenen wijk- en buurtmonitor maakten we op dat Bosschenaren prettiger met buurtgenoten omgaan en toleranter zijn geworden. Maar helaas betekent dat niet dat dat ook opgaat voor onze verhouding tot mensen die buìten onze eigen buurt wonen. De bubbel. Maatschappelijke tweedeling. Een samenleving die offline en online in toenemende mate bestaat uit facebookgroepen die steeds meer van elkaar verschillen en elkaar steeds minder begrijpen. Die situatie doet zich helaas ook in de Bossche samenleving voor.

Want als we niet bìnnen de wijk vergelijken maar tùssen de wijken dan zien we bijzonder grote verschillen. Neem de Gestelse buurt, een wijk die fors beneden het gemiddelde scoort, waar de werkloosheid hoog is, de armoede nijpend, mensen jaren eerder dood gaan en minsten zoveel jaren ongezonder leven. Waar problemen erfelijk zijn doordat nog altijd teveel jongeren zonder startkwalificatie van school verdwijnen. Op letterlijk een steenworp afstand van die wijk bevind zich de Meerendonk.

Aan de andere oever van het smalle slootje dat de wijken scheid is het leven goed. Waar in de Gestelsebuurt een op de vijf inwoners leeft van een uitkering is dat in de Meerendonk een op de honderd, waar in de Gestelsebuurt een kwart van de inwoners in armoede leeft is dat in de Meerendonk nul procent. Gestelsebuurt en Meerendonk delen dezelfde postcode – en verder bitter weinig. De vraag aan welke kant van de sloot je woont is bepalend voor hoe je opgroeit, voor de kansen die je krijgt, voor de vraag hoe lang je gezond van je ouders kan genieten, voor de vraag of je je veilig voelt.

Voorzitter, de ongelijkheid tussen hen die succesvol zijn en hen die maar moeilijk meekomen groeit. Op het gebied van inkomen, waar het verschil tussen arm en rijk toeneemt. Op de arbeidsmarkt, waar het verschil in zekerheid tussen vast en flex alleen maar groeit – notabene in onze eigen ambtelijke organisatie steeg het aantal medewerkers met een payroll contract en komt de diversiteitsaanpak onvoldoende uit de verf. Maar ook op de woningmarkt, waar de een er momenteel vandoor gaat met een stijgende woningwaarde van tienduizenden euro’s per jaar en de ander simpelweg geen woning meer kan vinden – ruim 10.0000 acuut woningzoekenden kennen we inmiddels. Sociale grondrechten, zoals de spreiding van welvaart, het realiseren van voldoende en fatsoenlijke huisvesting, staan onder druk.

Dat gaat gepaard met een teloorgang van vertrouwen in de overheid, in collectieve oplossingen, in de rechtspraak, in de media, in de wetenschap en van ons als mensen in elkaar. Het wantrouwen in de ander groeit als de overheid het collectieve veronachtzaamd.

Voorzitter, zonder een adequaat antwoord op de groeiende ongelijkheid en ongenoegen in de samenleving is veel van wat politiek vermag zinloos. Zonder bestaanszekerheid voor allen géén gedragen klimaatbeleid. Zonder solidariteit met de inwoners van de Gestelsebuurt geen steun voor de goede economische innovaties in de SPARK-makerszone of voor de culturele ambities op de Tramkade. En dat antwoord ontbreekt in de voorjaarsnota.

Een adequate analyse van hoe we ervoor staan, een visie op de toekomst en een marsroute daar naartoe: we hebben er tevergeefs naar gezocht. ‘Het gaat goed met ’s-Hertogenbosch en dat moeten we zo houden’- veel meer staat er niet. Voorts volgt een lijstje met projectjes die we schrappen of juist wel gaan doen. Er komt toch geen Sint Jansmuseum, het zwembad in west verdwijnt definitief onder water, er komt 503 jaar na de dood van Jheronimus Bosch eindelijk een voorstel voor de restauratie van de Kleine Winst, een aantal sportclubs krijgen een nieuwe toplaag op het kunstgrasveld en er komen extra praktijkondersteuners bij huisartsen. Prima, onze steun heeft u. Maar werkelijk: is dit het nu?

Voorzitter, de ambitie om in een nieuwe economie werk te bieden aan allen, om betaalbare woningbouw te realiseren voor iedereen die dat nodig heeft, om de langdurige armoede de stad uit te jagen, om Cultuurstad van het Zuiden te worden en om onze zwakke wijken te verheffen –dat alles is geen sinecure maar dat is wel precies waarom wij als politici ter aard zijn. Dat vraagt niet om kruidenieren maar om besturen. Maar de afgelopen maanden bleven de commissie-agenda’s angstvallig leeg. Wij vragen ons hardop af, waar blijven de concrete plannen?

Want de TOM-aanpak mag dan in de toekomst uitgebreid worden – waar blijft de nieuwe visie op preventief jeud- en jongerenwerk die De Poort en Jong Actief zekerheid moet bieden en versterken in het tegengaan van schooluitval en kansarmoede in met name de zwakkere wijken?

De cultuurfondsen mogen dan structureel gedekt worden – hoe zit het met de ontwikkeling van de Tramkade, waarom houdt u de initiatiefnemers van de Kaaihal een half jaar aan het lijntje en wanneer accepteert u de verantwoordelijkheid die ook wij dragen voor een tijdelijk theater – na ruim tien jaar politieke discussie over de toekomst?

Er mogen dan 150 tot 200 tijdelijke woningen bijkomen: waarom bouwt, transformeert en splitst u er niet velen malen meer en hoezo kunt u nu de plek nog niet aanwijzen waar we 75 extra tijdelijke woningen nog dit jaar moeten realiseren?

U mag dan na gaan denken over de ontwikkeling van het stationsgebied – wat is er eigenlijk gebeurd met de plannen met betrekking tot het Zuid Willemspark? Hoe staat het met de doorontwikkeling van de Spoorzone? En waarom schrappen we met één pennenstreek de ontwikkeling van de AvenueA2 zonder ook maar één woord vuil te maken aan hoe we kijken naar de toekomstige ontwikkelingen der stad?

De muziekvereniging Exempel mag dan een eigen plekje krijgen – waar blijft dat moderne accommodatiebeleid dat de willekeur uit onze besluitvorming haalt en óók een antwoord biedt aan het Brabantse Hart in Actie, VOC de Stomp, de Maaspoort Kids én Young Connect dat koud een paar maanden na de opening op de nieuwe locatie nu wéér de biezen moet pakken en nog altijd in onzekerheid verkeerd over de toekomst?

Hoe gaat de invulling van dat moderne participatiehuis eruit zien waarmee we niet alleen de bovenkant maar ook de onderkant van de Bossche arbeidsmarkt aansluiten bij de nieuwe economische tijd waarin je steeds meer moet weten of kunnen om betaald werk te vinden?

En, om nog maar een punt te noemen, wat is eigenlijk uw visie op het belang van de lokale democratie en het moderne medialandschap als u voorstelt om de facto 60 duizend euro per jaar te bezuinigen op onze lokale omroep nu er eindelijk een omroep staat met lokale en regionale potentie?

Voorzitter, deze voorjaarsnota blijft het antwoord op deze vragen schuldig. In navolging van de voorkeur van de coalitie om in hashtags te spreken, en verwant aan de positieve oproep van de SIRE-campagne #doeslief zou mijn fractie willen zeggen #doesmeer. Mijn fractie zal daarom, in samenwerking met alle partijen in de gemeenteraad, zoeken naar mogelijkheden om te versnellen wat te langzaam gaat, om in te brengen wat ontbreekt en om de vinger op de zere plek te leggen als de neiging bestaat om daar met een grote boog omheen te lopen.

We zullen als PvdA ons steentje bijdragen. We zullen de verbetering van het armoedebeleid in de in te stellen werkgroep mede op onze schouders nemen, we zullen voorstellen doen voor meer permanente en tijdelijke betaalbare woningbouw, we zullen een voorstel doen om lokaal publieke banen in te voeren, we zullen de in de lade verdwenen stadsessays over de toekomst van de stad weer afstoffen om samen met de daartoe bereid zijnde partijen in deze raad het debat daarover op gang te brengen, we zullen voorstellen om de lokale omroep niet de vaart uit de zeilen te nemen maar te steunen en de wind in de rug te geven, en we zullen u oplettend volgen en bijsturen als Cultuurstad van het Zuiden niet meer blijkt te zijn dan een marketingterm.

Voorzitter, #doesmeer. Het is hoog tijd wat mijn fractie betreft. En we zijn van harte bereid u een handje helpen.

Dank u wel.

Pieter Paul Slikker

Pieter Paul Slikker

Pieter Paul Slikker (‘s-Hertogenbosch, 1980) was in de periode 2014 -2022 raadslid en fractievoorzitter voor de PvdA-Den Bosch. Sinds mei 2022 is hij aan de slag als wethouder wonen, zorg en bestuurlijke vernieuwing. Zijn missie in de Bossche politiek is het terugdringen van de groeiende ongelijkheid: ‘Den Bosch is een prachtige stad, we vieren hier

Meer over Pieter Paul Slikker