Mijn herinnering aan Coen Free

1 maart 2017 woensdag ochtend om 11 uur was ik bij Coen, thuis op de koffie. Coen zat aan tafel en wachtte op zijn leerling.  Een leerling die hij 12 jaar geleden had leren kennen. Osman was zijn naam. Een jongen die geen VMBO diploma had behaald, verwijderd van school en door een leerplichtambtenaar in de zomer van 2005 geplaatst op het Koning Willem I College, niveau 1. Administratief medewerker. Die Osman had geen doel voor ogen, geen plan voor de toekomst. Met school zou het toch niets worden omdat ik de kansen niet kreeg. Begin 2006 werd ik uitgenodigd bij een studentenpanel dat was georganiseerd door Coen zelf. Toen nog de algemeen directeur van het Koning Willem 1 College. Coen wilde graag met mij en een aantal andere leerlingen van gedachten wisselen over een aantal onderwerpen op het college. Ik vond dat raar. Nog een paar maanden geleden was ik op straat gezet door mijn VMBO school en nu werd mijn mening gevraagd door de “grote baas”.

Dat voelde als een hele eer. Net zo als vandaag. Een hele eer dat Coen mij vraagt om op dit podium plaats te nemen om onze ervaring en onze vriendschap te delen. Coen ken ik ook niet anders dan de gedachte ´eerst de mens, dan de verschillen´.

Coen, jij was altijd positief en elke dag was voor jou een nieuwe dag om te werken aan een betere wereld. Deze manier van denken heb ik ook van jou overgenomen. Als geboren en getogen Bosschenaar, altijd positief proberen te blijven, en geloven in je eigen kracht. Als ik terug kijk naar waar ik 12 jaar geleden was en waar ik nu ben, heb ik dit echt te danken aan jou. Jij hebt altijd in mij geloofd. Net zo als je geloofde in een diverse multiculturele samenleving. Voor jou was het niet belangrijk wat voor kleur of achtergrond iemand heeft. Jij geloofde in de waarde van de mens. Dat had jij 12 jaar geleden gezien in mij en je hebt mij ondersteund in al die moeilijke jaren. Een kwetsbare jongen die zo op het slechte pad kon belanden heb jij een kans gegeven. Je zag mij groeien en je stond naast mij. Niet als de grote baas maar als een ware vriend. Het succes van de student en de kwaliteit van het onderwijs stonden bij jou altijd centraal.

Mede door jouw kracht hebben we in 2009, met mij als voorzitter van het promotieteam Pashja, een landelijk award gewonnen op het gebied van actief burgerschap. Wij zetten ons voornamelijk in voor een school zonder racisme. Elk jaar met succes!

Je inzet voor de A-Academy, de alumnivereniging van het college was ook intensief.

Je vroeg vorige week donderdag nog vanuit je ziekbed aan mij, wie nu de nieuwe bestuursleden waren van de A-Academy. Een echte onderwijsman.

Omdat onze band zo sterk was kon ik ook veel bij je kwijt. Weet je nog Coen toen je een keer enorm baalde en een beetje boos op mij was?  We zaten bij jou op de koffie en ik deelde met je het nieuws dat ik kandidaat was voor de gemeenteraad. Je eerste blik kan ik niet vergeten. Je vroeg eerst voor welke partij. Toen ik de PvdA zei mompelde je een beetje en liet even een stilte vallen.. Toen keek je mij aan en zei ‘het is je gegund, veel succes jongen!’ Ik vroeg nog waarom je mompelde. Hij zei dat hij betrokken was bij een andere partij en dat hij mij daar ook graag had gezien.

Coen. Nu een aantal jaar later sta ik nog met veel plezier achter mijn keuze. Dank dat je me, ook al was het niet jouw partij, hierin gesteund hebt.

Op de foto staat Coen met mijn dochter Zumra. Op 1 december 2015 kwam je op kraambezoek bij mij thuis. Deze foto gebruik ik ook in mijn gastlessen die ik landelijk geef. Als rolmodel vertel ik aan leerlingen mijn ervaringen. Hoe ik aan mijn doelen heb gewerkt en enkele zelfs bereikt. De kernboodschap daarbij is op zijn engels ‘Nothing is impossible’

Je vraag in het programma boekje wil ik hier nogmaals benoemen met het antwoord:

Wat was jouw waarde als mens en als onderwijs professional?

“Over 100 jaar maakt het niet uit in wat voor auto ik reed, in wat voor huis ik woonde, hoeveel geld ik op mijn bankrekening had noch wat voor kleren ik droeg. Maar de wereld is misschien een beetje beter geworden omdat ik belangrijk was in het leven van een kind.” 

Coen. Jij was de persoon voor mij, die zich met zijn hart heeft ingezet voor het leven van een kind.

Je snapt dat ik niet echt afscheid van jou ga nemen. De naam Coen Free zal voor mij eeuwig bestaan. Ik zal mijn best doen om de naam Coen Free van generatie naar generatie over te brengen. Jouw idealen en passie in het onderwijs moet overgebracht worden naar anderen. Wie weet hebben we over 500 jaar geen Jeroen Bosch jaar, maar een Coen Free jaar dat wordt georganiseerd door het klein klein klein kind van Osman Cifci als burgemeester van ‘s-Hertogenbosch.