Een valse start voor nieuw Bosch stadsbestuur

Alsof je net gaat samenwonen en voorts wekenlang ruzie maakt over de kleur van de gordijnen, het niet eens kan worden over de eerste vakantiebestemming en bij je ex verzucht dat ‘die nieuwe toch ook niet alles is’ – zo verlopen naar verluidt de onderhandelingen voor een nieuws stadsbestuur.

De democraten van D66 krabben zich al een paar weken achter de oren. Na het abrupte vertrek van de voorman Jan Smit zit de verkiezingswinnaar gemankeerd aan tafel. De inschatting van Pechtold dat de kortste weg naar wethouderspluche de ruk over rechts is mag juist zijn, het maakt de inhoudelijke opdracht voor de onervaren onderhandelaars niet gemakkelijker.

Goed ingevoerde bronnen meldde eerder al dat kroonjuwelen zoals het theater in het Paleiskwartier en een nieuwe bibliotheek aan de onderhandelingstafel zijn gesneuveld. Uit wanhoop schijnt de Bossche ambtenarij de opdracht te hebben gekregen te onderzoeken wat er dan wél in het Paleiskwartier aangetrokken kan worden. Bowlingbaan, ijscokraam of speeltuin, het is om het even. De democraten moeten immers ergens mee thuiskomen Want naast het eeuwige zakje geld voor schoolgebouwen -wat de ideologische leegte van de partij moet compenseren- sla je met enkel een wethouderskandidaat uit Tilburg als pronkstuk een modderfiguur.

Ook bij Rosmalens Belang is er sprake van een valse start. Deze week dreigde een prominent fractielid de handdoek in de ring te gooien. Het persbericht was zelfs al verstuurd. Alleen ingrijpen van partijleider Jos van Son kon een afsplitsing om ideologische redenen nipt voorkomen. Van Son is niet de enige partijleider met dergelijke zorgen. Bij Bosch Belang krijgt liefhebber van de Duitse taal Paul Kagie ongetwijfeld kopfschmerzen van de leden van de oude Stadspartij Knillis. Die herkennen zich maar matig in het spel dat mede dankzij Kagie op de wagen staat en waarbij het ‘njet’ tegen een nieuw theater na de uitslag direct een ‘da’ werd.

Afsplitsingsrisico’s die door VVD en CDA met argusogen worden gadegeslagen. Daarmee zou immers de meerderheid van 20 zetels van het rechts-conservatief bondje binnen het college tenietgedaan worden. Het onberekenbare D66 zou binnen het college dan noodzakelijk zijn voor een meerderheid. Dat de onderhandelaars van VVD, CDA, Bosch Belang en Rosmalens Belang in de wandelgangen nu al klagen over het gebrek aan leiderschap en feitenkennis bij D66 laat wel zien dat ze daar in het geheel niet op zitten te wachten.

Burgemeester Rombouts begint inmiddels ongeduldig te worden. De uitdagingen waar de stad voor staat zijn groot en de komende collegeperiode is gezien de verlate verkiezingen al bijzonder kort. Hij maande deze week de onderhandelaars tot spoed. De vraag is echter of het verstandig is dat advies ter harte te nemen. Bij een slecht huwelijk past in de politiek maar een oplossing – een dichtgetimmerd samenlevingscontract.

Het is de wet van Martin Luther King -als je vertrouwen hebt, hoef je niet de gehele trap te zien om de eerste stap te zetten– in omgekeerde variant. Waar vertrouwen en chemie ontbreekt zijn dikke contracten nodig om een aaneengesloten periode van politieke chaos te voorkomen. Daarbij komt dat stevige afspraken sowieso nodig zijn op financieel gebied. De stad komt door tegenvallers enkele miljoenen tekort. Bezuinigingen op zorg, sociaal gebied en cultuur liggen op de loer aangezien lastenverhoging in welke vorm dan ook bij rechts al snel in de taboesfeer belandt. Een lang gekoesterde wens van VVD en Bosch Belang zou zomaar in vervulling kunnen gaan – het de nek omdraaien van Boulevard, toonzaal en stedelijk museum. Ook investeringen die banen voor onze stad opleveren worden zo al snel onmogelijk.

U weet wie daar de wrange vruchten van plukken: ouderen, zorgbehoevenden en Bosschenaren zonder baan. Iets waar mijn partij als oppositieleider zich met hand en tand tegen zal verzetten. We wachten het nog even af maar als de voortekenen kloppen staat onze stad een periode van politieke instabiliteit te wachten. Met de belangrijke taken die ‘s-Hertogenbosch erbij krijgt op het gebied van de zorg en werkgelegenheid was er behoefte aan iets anders: een stabiel en breed college dat voortvarend de uitdagingen ter hand had kunnen nemen. Dankbrieven t.a.v. A. Pechtold alstublieft.